Column: I make nail contact before eye contact

Amata van Straaten is gespecialiseerd in de natuurlijke nagel. Zij heeft haar eigen nagelstudio, nagel- en manicuresalon Mata Hari in Heerhugowaard en deelt haar visie graag met andere nagelstylisten. Voor Nailed It Magazine schrijft zij regelmatig columns met een sterke boodschap. Dit keer over ‘een gevalletje nagelcontact’.

De uitspraak; eerst nagelcontact maken en daarna pas oogcontact. Veel collega’s begrijpen gelijk wat ik hiermee bedoel. Ik had onlangs weer een gevalletje nagelcontact. Alleen kwam het dit keer van twee kanten. En ík was niet degene die erover begon.

Ik moest echt de deur uit. Uiteraard had ik dit klusje, met de meest charmante glimlach, kunnen delegeren naar mijn man. Maar ik vond het toch wat ver gaan dat hij mijn online misaankoop moest retourneren via het PostNL-punt. Omdat ik de laatste maanden nauwelijks de deur uit ben geweest, voelt het als een hele roadtrip. 

Lief en stil wachten

Dus daar stond ik dan te wachten. Netjes in de rij, op anderhalve meter afstand van mensen om me heen. Ik voelde me niet op mijn gemak met zoveel mensen in het pand maar ik probeerde zo rustig mogelijk ‘lief en stil’ te zijn terwijl ik in de rij wachtte. Tegelijkertijd kon ik mijn ogen niet afhouden van de dame vóór mij. Zij had duidelijk geen last van coronakilo’s. Die zijn bij mij genadeloos op mijn hele lijf terecht gekomen. Haar kapsel, make-up en outfit zagen er meer dan piekfijn uit. En ik stond daar met mijn coupe-woestijnwind, make-uploos, in mijn grijze joggingbroek. 

Ik bestudeerde nog even haar modieuze vestje totdat de meest perfecte klant in de rij haar telefoon pakte en ik mijn ogen niet meer van haar nagels kon afhouden. Waar het op neer kwam, ik vond ze niet mooi. Ik nam aan (en hoopte) dat zij als draagster van de nagels er buitengewoon content mee was en ik bleef vervolgens netjes staan in ‘standje lief, stil en onverzorgd zijn’ maar dat bleek van korte duur. De persoon in kwestie kreeg namelijk míjn nagels in het vizier. 

Oefenen

Ik ben het weekend, voorafgaand aan de ‘roadtrip’, bezig geweest in de salon. Ik heb wat getraind op mijn siliconen oefenhand en ik heb wat uitgeprobeerd bij mezelf omdat ik de draagbaarheid van iets wilde uitproberen. Normaal gesproken houd ik er niet van om er ‘scheef’ bij te lopen wat mijn nagels betreft. Ik zorg er eigenlijk altijd wel voor dat ik een volledige set draag. Ik vind dat mooi, gewoon leuk en míj́n nagels zijn ook mijn visitekaartje. 

Alleen kom ik tijdens deze crisistijd zo goed als helemaal nergens. En nu ik weer aan het werk ben, heb ik mijn handschoenen al aan vanaf het moment dat mijn klant binnenkomt tot en met het moment dat de klant vertrekt. Er is buitenshuis dus helemaal niemand die mijn nagels ziet. Ik vind het nu dus ook minder boeiend of mijn nagels er als een eenheid uitzien of niet. Dus mijn rechterhand heeft effen zwarte shorties met uitgroei. Mijn linkerhand spant de kroon met 2 zwarte shorties met nailart en 3 gloednieuwe kunstnagels die óók nog eens compleet van elkaar verschillen qua design en kleur. 

De tegenaanval

“Nou zeg, of je kon niet kiezen of je nagelstylist had er geen zin meer in”, zei ze kattig lachend. En quasi-nonchalant vervolgde ze: “Ik ken wel iemand die daar wel één geheel van kan maken.” Huh? Wablief? Was ik een keer lief en stil, kreeg ik dit aan mijn sloeber broek hangen! Uiteraard had ik het weg kunnen (en misschien wel móeten) lachen, want ik wist wel beter. Maar ik besloot, tegen beter weten in en Joost mag weten waarom, keihard in de tegenaanval te gaan. Het lukte me om mijn blik van haar nagels af te wenden en ik maakte eindelijk oogcontact. Ik zei zo vals mogelijk terug dat ik hoopte dat ze niet haar nagelstylist bedoelde want die kan wel wat bijscholing gebruiken. Zo! Pak aan!

Ze zette op haar beurt ook de tegenaanval in op mij. De manier waarop zag ik in eerste instantie niet aankomen. Ze begon door woest een stap naar mij toe te zetten. Zodat ik verschrikt een stap achteruit deed, waardoor ik de meneer achter mij heel duidelijk de stuipen op het lijf joeg. Met opgeschroefd stemgeluid maakte ze haar statement. 

Heb ik dat. Wat bleek, de betreffende collega nagelstylist, die haar nagels gedaan had en die zij mij dus aanbeveelt, is zij zelf. Ze was redelijk gechoqueerd dat ik haar nagels niet mooi vond. Waarom was ze nou toch zo pissig? Ik stond door alleen maar stil, lief en onverzorgd te wachten! Zichzelf omdraaien en mij compleet negeren stond niet in haar programmaboekje en ik kreeg ondertussen een jeukend vermoeden dat dit gesprek misschien wel eens kon escaleren. Want in het Noord-Hollandse Heerhugowaard voelde ik mijn aangeboren Haagse temperament borrelen. 

Gelukkig was de redding daar en kon ik niets meer terugzeggen al had ik het gewild. Mijn collega in de wachtrij was aan de beurt en verplaatste zichzelf naar de balie. Vanaf dat moment negeerden we elkaar compleet. Ik besloot met stevige stappen terug te lopen naar mijn auto. Want van stevig doorlopen word ik slank en fit! Nou moe, wat staat daar nou op de parkeerplaats? Een oliebollenkraam?! Als ik dan toch al buiten ben…

Op de hoogte blijven van het laatste nieuws? 

Schrijf je dan in voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief of like Nailed It Magazine op Facebook.