Mijn poging tot opruimwoede

Amata van Straaten is gespecialiseerd in de natuurlijke nagel. Zij heeft haar eigen nagelstudio, nagel- en manicuresalon Mata Hari in Heerhugowaard en deelt haar visie graag met andere nagelstylisten. Voor Nailed It Magazine schrijft zij regelmatig columns met een sterke boodschap. Dit keer over haar ‘poging tot opruimwoede’ tijdens de verplichte sluiting.

Op social media zie ik zo af en toe de vraag voorbij komen ‘hoe ziet jouw salon eruit?’. Dit soort berichten bekijk ik altijd. Ik vind het leuk om te zien wat anderen van hun werkruimte gemaakt hebben. Maar waar ik het meest in geïnteresseerd ben, verbaast me tegelijkertijd ook het meest. Nee, het fascineert mij! Het zijn de foto’s van salons waarvan de inrichting heel ‘clean’ is. Een nageltafel, wat rustige accessoires, een rekje met gelpolish, een gootsteentje en tenslotte 1, misschien 2 of, bij uitzondering, hooguit 3 kasten. En dan denk ik wel eens bij mezelf… hoe dan?!

Een echte verzamelaar 

Van nature ben ik een echte verzamelaar. Ik vind heel veel mooi en ik vind het moeilijk afstand te nemen van spullen. Soms ben ik gewoon blij wanneer er iets stuk gaat. Dan ben ik er in ieder geval een keer van af. Mijn salon is mijn domein, mijn paleis, mijn geliefde knollentuin. Zonder mijn aanwezigheid heeft bijna niemand er iets te zoeken. En qua indeling heeft niemand er iets over te vertellen. Mijn knollentuin, mijn regels! Maar dat kan je zien ook. 2 of 3 kasten? Wat een grap! Ik heb er welgeteld 9 en daar zit mijn keukenblok met kastjes niet eens bij. 

Ruimte zat zou je denken. Maar wanneer je de deuren en lades opentrekt zou je bijna denken dat ik de webshop van een enorme nagelgroothandel beheer. Nu herinner ik me ook weer waarom ik gestopt was met het bezoeken van beurzen. Niet omdat ik er geen hol aan vind. Heen gaan met mijn zuurverdiende centen en als pakezel met stomende pinpas thuiskomen. Dát was het probleem. Ik kon beter online bestellen! Maar, gezien de inhoud van de kasten, was dat schijnbaar ook niet het beste idee van Nederland. 

Gesloten vanwege corona 

Nu mijn salon vanwege COVID-19 ook gesloten is, moet ik mezelf zien bezig te houden. Eerst lukte dat opperbest omdat mijn man nog aan het werk was en de kinderen thuis hun schoolwerk moesten maken. Nu mijn man helaas ook verplicht thuis zit, neemt hij zijn rol als schoolmeester ook heel serieus zodat ik er te pas en te onpas tussenuit kan piepen. Lees; uitslapen, overuren draaien in Clash of Clans, niksen en hier en daar gewoon wat rotzooien. Alles gaat me tot nu toe goed af. Maar dat is geen verrassing. Dus ik bedacht me dat ik nu de kans moest pakken om de kasten in de salon eens uit te mesten om opnieuw in te delen. 

Ik begon bij mijn favoriet, het pronkstuk in mijn salon. Een enorme paarse Chinese bruidskast. Met enthousiasme sloeg ik de deuren open en kreeg spontaan zin in een staking voor onbepaalde tijd. De kast is van top tot bodem gevuld met álles wat je je maar kunt bedenken op nagelgebied. En dat is nog maar 1 kast. Ik heb de deuren snel weer gesloten want ik vond dat ik eerst maar klein moest beginnen. 

Poging nummer 2

Het ladekastje naast mijn nageltafel. Wat een drama. Van boven naar beneden, van voor naar achter, tot de nok toe gevuld. Gebruik ik het allemaal? Ja! Echt! Maar toen ik ernaar stond te kijken verbaasde het me eigenlijk dat ik überhaupt nog wat kan vinden. Ik heb waarschijnlijk een zodanig eigen ‘systeem’ ingebouwd dat het nooit een probleem is geweest. Doorzetten met het uitmesten van de ladekast zou betekenen; hier en daar wat weggooien en de rest weer teruggooien. Het was een beter idee om deze kast aan te pakken wanneer ik van die handige mandjes en bakjes van die goedkope ‘Actie’ winkel zou hebben gekocht. En dat gaat nu niet want ik moet zo veel mogelijk binnenblijven. Dus, volgende kast! Maar ik moest eerst moed indrinken. Tijd voor koffie.

Poging nummer 3.

De keuze viel op de welbekende vakjeskast van de Zweedse meubelboer. Moet ik doorgaan met mijn verhaal of zal ik gelijk verklappen dat dit óók onbegonnen werk was? Ik heb alle kasten gesloten en de deur van de salon stevig achter me dichtgetrokken. 24/7 binnen zitten was al bloeddruk verhogend genoeg. Daadwerkelijk zien wat ik de afgelopen jaren allemaal verzameld had in de salon zou de bloeddruk niet positiever beïnvloeden. Voor die daad had ik iets veel sterkers nodig dan een bakkie leut. Corona-crisis of niet, 11.10u in de ochtend is echt te vroeg voor een gin-tonic. 

Ik zou iemand in kunnen schakelen om mijn verzameling uit te mesten en opnieuw in te delen. Maar dat is geen optie omdat ik er A) te gierig voor ben en B) het niet kan verdragen dat iemand aan mijn dierbare nagelspullen zit. Aan de andere kant, ik krijg dan wel opnieuw ruimte voor nieuwe spullen! Wat dan weer perspectief biedt voor de groothandels die het nu, net als nagelstylistes, ook zwaar hebben en omzetverlies lijden. 

Opruimen 

Het kan gewoon niet zo zijn dat ik, in deze uitzonderlijk bijzondere crisistijd, de enige ben die haar salon wil opruimen. Ik ben er dus ook echt benieuwd naar wat collega’s ervan gemaakt hebben! En dan vooral naar hoe de kasten en lades zijn ingedeeld. Misschien zijn er mensen die dit willen delen? In de tussentijd erger ik mezelf aan het ‘juf zijn’ en het binnen zitten terwijl ik eigenlijk heel graag nagels wil vijlen of hard naar mijn vriendinnetje aan de overkant wil rennen voor een bakkie gezelligheid. Een schrale troost, ik ben niet de enige die haar tijd anders had willen invullen…

Hou vol mensen! We gaan weer aan het werk! Wachten duurt lang (net als genezen van corona trouwens). Maar het komt! En tot die tijd, stay safe.

Op de hoogte blijven van het laatste nieuws? 

Schrijf je dan in voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief of like Nailed It Magazine op Facebook.